Defneciğim ellerini tanıyor!
Ara ara kendime hatırlatmalar yapmak iyi olacak. İnsan zamanla pek çok şeyi unutuyor. Ben ilaç, hastalık, giysi, pompalanan sütle ilgili vs. pek çok soru soruyorum çocuğu olanlara; emin olunamayan yanıtlar alıyorum. Ne zaman ilkleri yaşadığımızı da unutuyoruz çok özel olsa da. Bu hafta Defneciğim çok daha anlamlı gülüyor ve bakıyor, algıları çok daha gelişmiş seviyede. Uyku düzenine gelince pek düzenli değil henüz sanırım. Ancak az uyuyor denemez. Geceleri 2 kere emmek için mıkmıklanıyor, elini emiyor da ben öyle kalkıyorum, ağlatmadan minnoşumu hemen koşup odasına emziriyorum. Uykuları henüz düzenli değil dedim ama birkaç haftadır sabahları 5-6 sularında uyanıyor. Akşamları kâh 9.30'ta gâh 12.00'ye doğru uyuyor. Gündüzleri iyi uyuyor sayılır, sadece bazı günler farklı saatlerde az az şekerleme yaparcasına uyuyor. Bir yerlere gittiğimizde nazar değmesin fındık kızıma, çoğunlukla uyuyor. Dün kullanmak üzere sağdığım sütümü biberonla fındık kızıma vermeyi denedim ve yaşasın içebildi ilk defa biberondan hem de ne hızla, afiyetle... Sonra da yetmedi 60 ml'lik süt; anneciğinden de emdi. Ohh, yarasın benim tontişime! Lop lop et olsun, top top yağ olsun!
Aaaa nasıl unuttum yahu! Dün aşkımla evlilik yıldönümümüzü birbirimizi ilk gördüğümüz yerde Pizza House'ta kutladık. Defneciğimizle güzel bir akşam yemeği yedik. Hava epey serindi, bacacıklarım dondu ama çaktırmadım tabii. :)) 3 yılı geride bıraktık, nice yıllara aşkımla, minnoş kızımla, tüm sevdiklerimizle ...
2 yorum:
şekerim tebrik ederim, daha nice yıllara minik bebişiniz ve hatta bebişlerinizle:)) neden olmasın:))
:))) sağol arkadaşım! inşallah hayırlısı diyelim!
Yorum Gönder