4. ayı geride bırakalı çok oldu!

Blogu ihmal ettim, farkındayım. Ancak hem zaman bulamadım hem de tatil fotoğraflarını diğer bilgisayardan aktarmadan yazmayayım dedim ama tembellikten onu da ertelerim bir süre. İyisi mi tatil fotolarını sonra ekleyeyim. Minnoş Defnecik büyüdükçe huysuzlaşmaya başladı. Artık hareket edebildiğini de fark ettikçe kucakta kendini atmacalar, anakucağında göbek fırlatmacalar, yerde, yatakta yuvarlanmacalar ve geri dönememeceler bu yüzden sinirden ağlamacalar... :) E be güzel kızım madem sinirlenip ağlayacaksın niye dönmek için can hıraş uğraşırsın! Çocuk işte! Zaten çocuklar değil midir ki uykuş gelmişken, uyumak varken zır zır ağlarlar. Şeker böcükler yaa!

Minnoş Defneciğim uykusu varken meme emmeyi de reddediyor ve sinirsel hareketlere başlıyor, tabii ben de süt mü azaldı, neden emmiyor tribine başlıyorum; kısır döngü durumundayız.

5. ayımızı sürerken yüz üstü uyumayı ve kendi kendine dönmeyi de öğrendi.

Daha farklı sesler çıkarıyor, artık sessiz harfleri daha fazla kullanıyor; gülücükler, kıkırdamalar, oyundan anlamalar... Zaman geçtikçe birlikte daha keyifli ve dolu dolu vakit geçiriyoruz.

Deviti bıraktık şimdi A, C, D vitamininin tadına doyamıyor. Demiri çok keyifle almıyor ama itiraz da etmiyor, maşallah! Demir fenol çok kötü kokuyor, kakanın rengini kahverengiye döndürüyor, lekesi fena oluyor.

Doktorumuz ek gıdaya başlamamızı önerdi, hatta neler yedirebileceğimizi ilk üç haftaya göre verdi ama biz 6. aydan sonra başlayalım dedik, umarım doğru dedik! Sütüm artsın diye yaz helvası yiyorum, tahin bol süt yapsın diye. Hâlâ 58 kiloyum veya küsurlu. Spora bir iki kere gittim ama henüz bir düzene oturtamadım, Meloş'a (babannee) bırakabilirsem düzenli gideceğim, zira yumoş yumoş bir göbekle dolaşmak istemiyorum.