Defnecik kocamaaan oldu!

Yazmayalı ne çok zaman olmuş! Şu saçma sapan kapatma olayının da araya girmesiyle zaten yorgunluktan fırsat bulamadığım blog yazma işi sekteye uğradı.

Halbuki Defnecikle ilgili yazacak ne çok ilk vardı! Hayıflanmak boşa!

Minnoşum artık kendi kendine ayağa kalkıp sıralıyor, birkaç haftaya kalmaz yürür diyoruz. ama elinden tuttuğumuzda biraz tembellik edip oturuyor. Artık iyice cadılaştı, kızıyor, garip sesler çıkarıyor, numaradan ağlıyor ve sevimlilik yaptığını bilerek masucuktan gülüyor hatta kahkaha atıyor. Bakıcımızdan ilk ay memnun kalmasam da, olumsuz yanlarını daha çok görüp yaza devam etmemeyi düşünsem de fikirlerim değişti. Defne de çok seviyor Sema teyzesini, benim kucağımdayken bile ona gidiyor, omzuna başını koyuyor ve bize yaptığı gibi eliyle sırtına pat pat yapıyor. Sevimli ve sıcakkanlı bir çocuk olmasından dolayı çok mutluyum, umarım büyüdükçe değişmez. Şimdi onunla çok oynuyoruz, salon tamamıyla ona ait. Örtüsünü ve oyuncaklarını hiç kaldırmıyoruz. Her şeyi ona göre ayarlamaya çalışıyoruz.

bakalım son halleri nasılmış! :)

çılgın seni! heyyytt!

Çok hareketli çoook! tutabilene aşk olsun!

Ekmeğe bayılıyor!