Defneciğim artık tutunarak kalkabiliyor. Yatağında meraklı bakışlarla parmaklıklara asılıp bakıyor minnoş minnoş! :)) Cumartesi günü babacığı minnoşun üstünü örtmek için odasına girince ne görsün? Bizim minnoş kedicik yatağın köşesinde tatlı tatlı oturuyor! :)) Bir daha odasına fotoğraf makinesiyle gireceğiz çünkü bu hâllerini kaçırıyoruz. Ve çok çılgın, çok hareketli artık! :)) Yakalayabildiğimiz birkaç kare fotoğraf
Önümüzdeki hafta yeni bakıcımızla başlıyoruz. Sömestr'e denk gelmesi iyi oldu. Biz Sema Hanım'ı sevdik. Umarım o da Defneciğimizi de çok sever, onunla çok güzel ilgilenir. Sevgi dolu, anaç, duygusal biri izlenimi kazandırdı. Hayırlısı diyelim! Bakalım Defneciğim ne kadar zamanda alışacak! Bu arada kendisinin babaanne, anneanne olarak kabul edilmesini istedi. Umarım aynı sevecenlikle devam eder. Bu işler gerçekten çok zor. Tanımadığınız insanlara bebeğinizi bırakmak zorunda olmak insanın içini burksa da elden bir şey gelmiyor. Necla Hanım gayet sevecen ilgilendi, hakkını helal etmek gerek. Yarı yolda bıraktığı için canım sıkıldı ama belki de Defnecik yeni bakıcısına daha çabuk ve kolay alışacak. Kim bilir!
Defneciğim kitap okuyor.
Hem de çok dikkatli!