Lilypie First Birthday Şeritler

29 Temmuz 2011 Cuma

Defne alışverişte!


Benim bıdık kızım kendini kaybediyor mağazalarda!

Defnecik yeni evinde!



Geç oldu ama yeni evimizdeyiz! :) İki hafta oldu taşınalı. Defneciğim de hiç yadırgamadı yeni evimizi! Uykusu bile daha bir düzene girdi şükür! 15,5 aylık Defnecik çok tatlı oldu. Defnece konuşuyor, talimatları alıyor, poposunu sağa sola attırarak dans ediyor; çıngırağını bile sallayınca popoyu sallıyor! :)) Annesi gibi ufluyor o dolgun dudaklarıyla! bir ara kahvaltı yapmıyordu ama şimdi yine eski formunda: iki siyah zeytin, bir yumurta (hemen hemen tamamına yakını), tereyağlı-ballı minik ekmekler ve sabah uykusundan önce 150 ml civarında ılık süt. sanırım yeterli ama peynir yemiyor. Bazen sütlü bisküvi ezmesinin içine labne peyniri katıyorum ya da balı labneyle veriyorum. ha bu arada süzme yoğurda bayıldı! :)) Zaten kek, börek türü şeyleri çok seviyor. Geceleri bazen bir kere uyanıyor, bazen iki kere falan. saniyelik emip uyuyor. Neydi o her saat başı kalkmalar! Çok şükür düzene girdi umarım sabaha kadar uyanmadan uyuduğu günleri de görürüz.
Geçen pazar annemler geldiğinde babama pek bir yanaştı. Çok az görmesine rağmen babamın yanına gidip bacağına kafasını yasladı. Bir ara babam balkondayken "Hadi git dedeye gel de" dedik, gitti pıtır pıtır balkona ve "dedeeee gel" dedi. inanılmaz tatlı ve de bıdık benim kızım.
Gokkoo! (Defnece: Yok, bitti!)
Sonradan hatırlayayım diye neler yapıyor diye yazayım dedim ama aklıma her şey gelmiyor şimdi acele yazarken. Bebeği olanlara söylemek adına da yazıyorum hangi ayda neler yaptı diye. İnsan hemen unutuveriyormuş. Aaa unuttum emziğe fena takığız!
Osilerde közlenmiş mısırı kemirmeye çalışırken...

3 Temmuz 2011 Pazar

HAYDUT DEFNE!

Birkaç gecedir Defnecikte inanılmaz bir enerji hasıl oldu. Koltukların tepesinden inmiyor, ciddi ciddi kızıyorum, bana mısın demiyor; hatta daha da fenası sevimli sevimli gülüp yine yapacağını yapıyor hem de gözümün içine bakarak! Ne yapacağımı bilmiyorum; her şeyi anlıyor ama her şeyi. Niye koltuklara çıkma, düşersin dediğimde anlamazdan geliyor; ben de bunu anlamıyorum işte! Bu akşam olacağı oldu, sürekli üzerindeki gözüm bir anlık kaydığında sen, Allahtan alçak olan koltuktan yere düş! Çok korktuğu ağlamasından belliydi, umarım bir daha yapmaz. O fark etmedi ama üst sağ dişi kanadı biraz, ben de çok korktum umarım dişi sağlam çıkar! Minnoşa emziğini verince sakinleşti, tatlı sesler çıkardı yine, sonra da "neeennni neeenni!" diyerek emme isteğini paylaştı benimle. Ben de onu kıramadım tabii!
Şimdi söyler misiniz bana, ben nasıl "hayır"ı öğreteceğim bu mini minnoşa? Bir daha koltuklara çıkıp tepinir mi dersiniz?

Ha bir de dün Melocuğumun koca yanak kızı Duru'nun alnını karışladı Defnecik! :)) Çok seviyor bebekleri benim minnoşum ama! :))